Nieuws

Een (tijdelijke) stilstand en het nadien heropstarten van watersystemen en -installaties is een gekend risicomoment op groei en verspreiding van legionellakiemen. Om gezondheidsrisico’s tot een minimum te beperken worden er best een aantal voorzorgsmaatregelen

in acht genomen. Het voorkomen van legionella, een soms dodelijke ziekte, kent zijn opmars voornamelijk in geïndustrialiseerde en ontwikkelde landen. In 1974 werd, in de Verenigde staten, voor de 1e maal de ’legionella pneumophila’ geassocieerd met legionellose. Toen overleden 34 veteranen aan een ernstige longontsteking. Ze hadden allemaal de jaarlijkse conventie van de veteranen uit de Korea-oorlog bijgewoond. Bij nader onderzoek bleek de bron van infectie de airconditioning van het hotel waar zij verbleven te zijn. Vandaar dat deze vorm van de ziekte bij ons gekend is als de veteranenziekte. 

De ‘legionella pneumophila’, een thermofiel en pathogeen micro-organisme, is over de hele wereld alom aanwezig in natuurlijke zoetwaterbronnen. In deze omgevingen zijn de hoeveelheden legionella meestal onvoldoende om de legionellaziekte te veroorzaken. Dit in tegenstelling tot watersystemen die door de mens worden aangelegd/gebouwd. Daar gedijt de legionellabacterie uitstekend bij waterstagnatie bij een watertemperatuur tussen de 25°C en 45°C (optimale groeitemperatuur bij 30°C tot 40°C).

In leidingen nemen deze nog extra toe bij aanwezigheid van kalkaanslag, sediment/bezinksel en biofilm. Legionellabacteriën verblijven en vermeerderen zich in of op de biofilm waar ze ook enigszins beschermd zijn tegen wisselende omstandigheden in het water, bijvoorbeeld grote temperatuurwisselingen. Pas aan 60°C merkt men op....

😮 De rest van dit artikel is uitsluitend voorbehouden voor de Febelsafe leden.  Bent u nog geen lid? Vraag naar onze voorwaarden. Stuur een mail naar het Febelsafe secretariaat (sg@febelsafe.be) of vul het contactformulier in.